Qua vườn ổi
[…]
Em gốc cây
– Xin chị một quả chín!
– Quả chín
quá tầm tay
– Xin chị một quả ương
– Quả ương
chim khoét thủng
Lẽo đẽo Em đi vườn mai sau
Cúi nhặt chiều mưa dăm quả rụng.
[…]
Em gốc cây
– Xin chị một quả chín!
– Quả chín
quá tầm tay
– Xin chị một quả ương
– Quả ương
chim khoét thủng
Lẽo đẽo Em đi vườn mai sau
Cúi nhặt chiều mưa dăm quả rụng.
[…]
Thời đại bao lần khô nước mắt
Hoa đèn riêng gửi chút tâm tư
Ngắn dài đã học người thiên cổ
Vạn đại sầu lên chẳng bến bờ
Chiều ấy em về thương nhớ ai?
Tôi chắc đường đi đã rất dài
Tim tím chiều hôm lên bóng núi
Dọc đường mờ những cánh hoa phai.
[…]
Cuối năm trên đường đi Bố Hạ
Tháng chạp mùa cam lửa đốm vườn
Bãi sỏi quanh co dòng nước chậm
Cheo leo cầu tạm vắt sông Thương
Xe ngựa bình yên leo dốc đỏ
Cuối năm trên đường đi Bố Hạ
Đỉnh đồi quán sậy dựng phên lau
Ngựa dừng rủ bụi than tàu hỏa
Đường ấp chia tay khách hỏi chào
[…]
Sương rơi
Nặng trĩu
Trên cành
Dương liễu…
Nhưng hơi
Gió bấc
Lạnh lùng
Hiu hắt
Thấm vào
Em ơi,
Trong lòng
Hạt sương
Thành một
Vết thương!…
[…]
[…]
Bác Mao có đội chim lành
Đến đây vỗ cánh hòa bình che ta
Bên kia biên giới là nhà
Bên ni biên giới cũng là quê hương.
Ngày tháng em đan chiếc áo len,
Hững hờ để lạnh với tình duyên.
Mùa đông đến tự hôm nào nhỉ?
Lá rụng bay đầy dưới mái hiên.
[…]
[…]
Vốn chẳng phải quân cơ, quân vệ, theo dòng ở lính diễn binh;
chẳng qua là dân ấp, dân lân, mến nghĩa làm quân chiêu mộ.
Mười tám ban võ nghệ, nào đợi tập rèn;
chín chục trận binh thư, không chờ bày bố.
Ngoài cật có một manh áo vải, nào đợi mang bao tấu bầu ngòi;
trong tay cầm một ngọn tầm vông, chi nài sắm dao tu, nón gõ.
Hỏa mai đánh bằng rơm con cúi, cũng đốt xong nhà dạy đạo kia;
gươm đeo dùng bằng lưỡi dao phay, cũng chém rớt đầu quan hai nọ.
Chi nhọc quan quản gióng trống kì, trống giục, đạp rào lướt tới, coi giặc cũng như không;
nào sợ thằng Tây bắn đạn nhỏ, đạn to, xô cửa xông vào, liều mình như chẳng có.
Kẻ đâm ngang, người chém ngược, làm cho mã tà, ma ní hồn kinh;
bọn hè trước, lũ ó sau, trối kệ tàu thiếc, tàu đồng súng nổ.
[…]
[…]
Ngày mai, ngày mai, nếu mình không trở về
Cậu có nhớ lối rẽ vào nhà mình không cậu ?
Cúc tần xanh, tơ cuộn vàng lưng giậu
Mẹ mình thường đứng ở đó nhìn ra…
[…]
Nào có ra gì cái chữ Nho
Ông Nghè, ông Cống cũng nằm co
Chi bằng đi học làm thầy Phán
Tối rượu sâm banh, sáng sữa bò!
[…]
Ký ức chiến tranh có thể sẽ bền lâu
Khi lớp trẻ chưa quên cha anh mình chết trẻ
Khi giọt nước mắt quệt ngang thôi bạc sờn tay áo mẹ
Khi còn có người phải dấu biệt cả tuổi tên
Để có một lần ngẩng mặt nhìn lên
Đã mấy bận anh cúi đầu nhìn xuống
Đồng đội ơi, thời gian đâu dễ lấp
Khi tuổi xanh các anh thôi thêm tháng, thêm ngày
[…]