Tư chỉ lục
[…]
Rồi
Ngày lên
Nắng xuống
Lạc đà buồn
Và mắt dõi xa xăm
Sa mạc mù tăm
Lữ hành mơ ốc đảo
Tìm lại mình
Đã mất tự năm mươi năm
[…]
[…]
Rồi
Ngày lên
Nắng xuống
Lạc đà buồn
Và mắt dõi xa xăm
Sa mạc mù tăm
Lữ hành mơ ốc đảo
Tìm lại mình
Đã mất tự năm mươi năm
[…]
[…]
– Một tối bầu trời đắm sắc mây,
Cây tìm nghiêng xuống nhánh hoa gầy,
Hoa nghiêng xuống cỏ, trong khi cỏ
Nghiêng xuống làn rêu, một tối đầy.
[…]
[…]
– Bên rừng em hãy lặng nhìn theo
Có phải chăng em ngựa xuống đèo ?
Chị ngỡ như chàng lên tiếng gọi
Trên mình ngựa hí, lạc vang reo.
– Bên rừng ngọn gió rung cây
Chị ơi, con nhạn lạc bầy kêu sương.
[…]
[…]
Đạo sĩ chờ tôi chán hải hồ
Tôi chờ đạo sĩ lãng hư vô
Tôi mơ đêm lạnh lòng sơn tự
Ấp ngủ men ngàn đợi áo khô.
Gió tây thổi lộn về làng
Ai người cố quận lên đàng ai đi
Chớm hoàng hôn chớm mê si
Chớm dằng dặc nhớ chuyện gì bữa nao
Đóa môi dường vắng yêu đào
Đóa môi phượng đỏ dâng trào biển xanh
Ngàn năm bỏ lá vào cành
Ngàn thu rắc cỏ châu thành vào môi.
Chưa chi mà đã nhớ miền Đông
Cứ muốn ghì ôm lấy núi rừng
Ôi! Tiếng chim hoàng kêu buổi sáng,
Nỉ non trong lá vượn ru con
[…]
[…]
Mưa cho nắng đẹp tình cờ
Giận nhau để thấy vô bờ tình yêu
Thành phố ơi! Cảm ơn nhiều
Cho tôi hiểu suốt hai chiều tâm tư.
Hiu hắt trăng khuya lạnh bốn bề
Ý sầu lên vụt tới sao Khuê
Quý thay giây phút gần tương biệt
Vương vấn người đi với kẻ về
[…]
Ta tưởng ngươi
Đi về phương Đông
Ta rót cho ngươi
Chén rượu hồng
Rượu sẽ mềm môi
Ngươi sẽ khóc
Ta cười. Ngươi
Có hiểu gì không?
[…]
Bài 1
Lây nhiễm thần đa đến mức này
Cuội đành cùng chịu kiếp lưu đày
Rễ bung khỏi đất ôm chầm lấy
Ngọn bứng về trời bám chặt ngay
Bóp bụng bớt run khi nín thở
Mím môi đỡ lạnh lúc mò tay
Giật mình tỉnh giấc Hằng Nga hoảng
Cối giã đan sa ném vỡ chày.
Bài 2
Gối lẻ chăn đơn những tháng ngày
Rước chàng tục khách tối hôm nay
Ngân thiềm quết chả nhồi cho dẻo
Ngọc thỏ nướng trui thái thật dày
Gỏi trộn củ đa nhai mới thú
Rượu ngâm đọt quế nhấp càng cay
Quảng Hàn cung vắng khuya tàn tiệc
Anh giúp nàng tiên cởi chiếc giày.
Bài 3
Vểnh hai ria mép nhướn chân mày
Cuội trở về trần đáp chuyến bay
Cán búa đeo lâu nghe nặng nặng
Lưỡi liềm nếm thử thấy hay hay
Lá đa bất tử tiền trên hết
Bộ mặt vô tư nhẵn khó tày
Chó phải ôm theo đành mất vợ
Con người rỗng ruột nghĩ buồn thay.